* صبر کردن ، خیلی قدرت میخواهد. همه ی صبر ، در مقابل فشارها و مصائب جسمانی نیست. صبر کردن در مقابل فشارهای مصلحت طلبی و مصلحت جویی و رهانکردن راهِ بیّن و روشن و رشد ، آن صبر عظیم و جمیلی است که امام حسین علیه السلام انجام داد.

 * این را بدانید مرثیه امام حسین علیه السلام یعنی زنده نگه داشتن خاطره عاشورا ، یعنی مشتعل نگه داشتن آن آتشی که امام حسین برافروخت تا ظلم و ظالم و متکبر و مستکبر را درآن بسوزاند.این آتش را ما بایستی نگه داریم و این با عزاداری و با مرثیه خوانی و باتعزیه داری امام حسین عملی است.

 * امام حسین علیه السلام مظهر عزّت و افتخار حسینی بود و چون ایستاد ، پس مایه ی فخر و مباهات هم بود . این عزّت و افتخار حسینی است. یک وقت کسی حرفی را می زند، حرف را زده و مقصود را گفته است ، اما پای آن حرف نمی ایستد و عقب نشینی می کند ؛ این دیگر نمیتواند افتخار کند. افتخار ، متعلق به آن انسان ، ملّت و جماعتی است که پای حرفشان بایستند و نگذارند پرچمی را که آنها بلند کرده اند ، توفانها ازبین ببرد و بخواباند .

 * درس عجیبی است درس عاشورا و به گمان بنده ، یگانه علاج امروز دنیا همین است که درس حسین بن علی علیه السلام را بفهمند و به آن عمل کنند و ما ملت مسلمان ایران اگر همین توفیق را پیدا کنیم که این درس را برای مردم دنیا تشریح کنیم و انعکاس این درس را در زندگی خودمان ، در انقلابمان ، درجنگمان ، در محیط اجتماعیمان ، به دنیا نشان بدهیم بزرگترین خدمت را به آگاهی ملتهای مظلوم کردیم.